254 x 150cm
150 x 205cm
50 x 70cm
50 x 36cm
Vasilis Zografos
“Remains”
A collection of objects from a distant past, carefully chosen from museums and private collections, is pictorially transferred onto a paper substrate, without connotations in the background.
With its ancient Greek, largely female terracotta figurines, along with statuettes of small animals and hermaphrodite creatures and even votive and funerary steles, set like post-it notes in a private viewing, this painterly reproduction provides a setting ofquietude and silent conversation, creating an impalpable but powerful cohesiveness of propinquities.
In this ancestral life-world and its new poetic manifestation, deep beliefs about the life of objects are enchantingly cast in a newly conceived environment and time, thanks to the process of painting. We should thus not be surprised to see it foster the kind of reflection that almost automatically unleashes the power of the imagination.
At the root of these paintings lies the artist’s desire to express what he seeks and pursues out of his relationship with objects of the past: a relationship with living entities, possessed of voice and almost unspoiled by the ravages of time, which provide a wealth of opportunities for exchange and discourse. In my view, the artist’s fantasies are captured in these works as a gaze of compassion that bears the mark of time spent in conversation with each of these objects—and often with more than one, seeing that their propinquities create conditions to creatively guide the viewer’s gaze.
Whatever documented or archaeological references these works may have, it makes sense to view them not as a visualized historicity but as a symbolic game for the ego. Only then can we discern the variousscenariosof “conspiracy” at play among the objects in these paintings. Only then will the aesthetic reversals of cultural memory, chance cohabitations and enigmatic images that emerge be able to offer a new and different narrative of investigation and excavation that speaks to the viewer’s own concerns, whoever he or she may be.
Thalea Stefanidou
Thessaloniki, February 2020
Βασίλης Ζωγράφος
“Remains”
Μία αυστηρή επιλογή αντικειμένων απώτερων εποχών, από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές μεταφέρεται ζωγραφικά σε χάρτινο υπόστρωμα, χωρίς συνδηλώσεις στο φόντο.
Αυτή η ζωγραφική αναπαραγωγή με τα αρχαιοελληνικά, κυρίως γυναικεία ειδώλια από τερακότα μαζί με αγαλματίδια μικρών ζώων κι ερμαφρόδιτων όντων, ακόμη μαζί με αναθηματικές ή επιτύμβιες στήλες, καθώς τα τοποθετεί σαν αναρτήσεις σε ένα κατ’ ενώπιον ίδωμα, παράγει μία σκηνογραφία “βουβής συνομιλίας” και ησυχίας που φαίνεται να δημιουργεί μία αόριστη, αλλά δυναμική συνοχή γειτνιάσεων.
Σε αυτή την προγονική φαινομενολογία και τη νέα της ποιητική έκφανση, όπου μέσα από τη ζωγραφική διαδικασία αναδεικνύονται με μυστική γοητεία οι μύχιες πεποιθήσεις για τη ζωή των αντικειμένων σε ένα νέο πλασματικό περιβάλλον και χρόνο, είναι εύλογο να παράγεται εκείνο το είδος στοχασμού που αποδεσμεύει σχεδόν αυτόματα τις δυνάμεις του φαντασιακού.
Στη βαθύτερη λογική αυτών των ζωγραφικών έργων διαφαίνεται η επιδίωξη του δημιουργού να αναδείξει και την υποκειμενική του προσδοκία στη σχέση του με αντικείμενα του παρελθόντος, ως σχέση με πράγματα/οντότητες έμψυχες με φωνή και σχεδόν άφθαρτες στο χρόνο, τα οποία του καλύπτουν με γενναιοδωρία την δική του ανάγκη συνδιαλλαγής και διαλόγου με αυτά. Η ιδιωτική του φαντασίωση θα έλεγα πως ομολογείται στα έργα αυτά ως ένα βλέμμα συμπάθειας που φέρει και τη σφραγίδα του προσωπικά βιωμένου χρόνου συνομιλίας με κάθε ένα από τα αντικείμενα, συχνά και με περισσότερα του ενός, καθώς οι μεταξύ τους εγγύτητες δομούν συνθήκες δημιουργικής καθοδήγησης για το βλέμμα.
Έχει νόημα να ιδωθεί αυτή η ζωγραφική πρόταση με το αναδρομικό της κοίταγμα και ως ένα συμβολικό παιχνίδι που εξυπηρετεί το εγώ, πολύ μακράν μιας εικονοποιημένης ιστορικότητας, όπως και πέραν των αρχαιολογικών της αναφορών. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να γίνουν αντιληπτές οι ποικίλες εκδοχές της “συνωμοσίας” αυτών των αντικειμένων, όπου οι αισθητικές ανατροπές της πολιτισμικής μνήμης, η αυθαίρετη συνοίκηση και οι αινιγματικές εικόνες όπως αυτές έχουν προκύψει θα είναι σε θέση να αφηγούνται κάθε φορά, για τον όποιον θεατή και μία άλλη αναδίφηση και “ανασκαφή” αναφορικά και σε δικά του ζητήματα.
Θάλεια Στεφανίδου
Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2020
Δελτίο Τύπου
Η Eleftheria Tseliou Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Βασίλη Ζωγράφου με τίτλο ‘Remains’. Η έκθεση ξεκινά τηv Πέμπτη 12 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Απριλίου 2020.
‘Μία αυστηρή επιλογή αντικειμένων απώτερων εποχών, από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές μεταφέρεται ζωγραφικά σε χάρτινο υπόστρωμα, χωρίς συνδηλώσεις στο φόντο.
Αυτή η ζωγραφική αναπαραγωγή με τα αρχαιοελληνικά, κυρίως γυναικεία ειδώλια από τερακότα μαζί με αγαλματίδια μικρών ζώων κι ερμαφρόδιτων όντων, ακόμη μαζί με αναθηματικές ή επιτύμβιες στήλες, καθώς τα τοποθετεί σαν αναρτήσεις σε ένα κατ’ ενώπιον ίδωμα, παράγει μία σκηνογραφία “βουβής συνομιλίας” και ησυχίας που φαίνεται να δημιουργεί μία αόριστη, αλλά δυναμική συνοχή γειτνιάσεων.
Σε αυτή την προγονική φαινομενολογία και τη νέα της ποιητική έκφανση, όπου μέσα από τη ζωγραφική διαδικασία αναδεικνύονται με μυστική γοητεία οι μύχιες πεποιθήσεις για τη ζωή των αντικειμένων σε ένα νέο πλασματικό περιβάλλον και χρόνο, είναι εύλογο να παράγεται εκείνο το είδος στοχασμού που αποδεσμεύει σχεδόν αυτόματα τις δυνάμεις του φαντασιακού.’
Απόσπασμα απο το κείμενο της Θάλειας Στεφανίδου, που συνοδεύει την έκθεση.
Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020 / 20:00- 22:30
Διάρκεια: έως 11 Απριλίου 2020
Ώρες λειτουργίας: Tρίτη-Παρασκευή: 12.00 – 20.00
Σάββατο: 12.00 -15.00
Ηρακλείτου 3 / Αθήνα 10673 / τηλ.-fax:2103618188 / info@tseliougallery.com